Εργοθεραπεία είναι η επιστήμη, που ασχολείται «με την προώθηση της υγείας και της ευημερίας μέσω της εμπλοκής στο έργο», (WFOTΟ, Παγκόσμια Ομοσπονδία Εργοθεραπευτών). Σκοπός της εργοθεραπείας είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανεξαρτητοποίηση του ατόμου, η πρόληψη των δυσκολιών και η προαγωγή της υγείας.
Η παρέμβαση της εργοθεραπείας αφορά σε δυσκολίες, που κατά κύριο λόγο σχετίζονται με:
- Συγκέντρωση – Προσοχή
- Κινητικό Συντονισμό
- Αισθητηριακές δεξιότητες
- Οπτικές – αντιληπτικές δεξιότητες
- Οργάνωση και συμπεριφορά
- Δραστηριότητες Καθημερινής Ζωής (Σίτιση, ένδυση, τουαλέτα κα.)
- Γνωστικές δεξιότητες
Οι διαταραχές στις οποίες εστιάζει η ερηοθεραπεία είναι:
- Διαταραχές αυτιστικού φάσματος – Asperger.
- Γενικευμένες αναπτυξιακές διαταραχές (Νοητική Υστέρηση κ.α.).
- Νευρολογικές διαταραχές (Σύνδρομα, Εγκεφαλική παράλυση κ.α.).
- Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα – ΔΕΠΥ.
- Διαταραχή Αισθητηριακής Επεξεργασίας.
- Διαταραχή κινητικού συντονισμού.
- Μαθησιακές και Ειδικές Μαθησιακές δυσκολίες.
Η ηλικία που ένα άτομο μπορεί να ξεκινήσει εργοθεραπεία καθορίζεται από τη δυσκολία, που εμφανίζει το ίδιο το άτομο. Η εργοθεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί σε βρέφη, παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας έως και ενήλικες.
Η Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς (Applied Behavior Analysis – ABA) βασίζεται στις αρχές του Συμπεριφορισμού. Ειδικότερα, είναι μια επιστημονική και βασισμένη προσέγγιση που βοηθά στην εκμάθηση και την ανάπτυξη δεξιοτήτων, με σκοπό την βελτίωση και την διαχείριση της συμπεριφοράς. Τα παιδιά μαθαίνουν να επικοινωνούν και να αλληλεπιδρούν με άλλους, καθώς αναπτύσσουν δεξιότητες που τα βοηθούν να γίνουν πιο ανεξάρτητα. Αποδεδειγμένα, είναι μια εξαιρετική προσέγγιση - έγκαιρης παρέμβασης για παιδιά με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος.
Ο στόχος της εργοθεραπείας είναι:
- Η αξιολόγηση των αναγκών, της συμπεριφοράς και της λειτουργικότητας του παιδιού.
- Η διατήρηση, ανάπτυξη, βελτίωση και αξιοποίηση των δεξιοτήτων του παιδιού.
- Η πρόληψη, θεραπεία ή ελαχιστοποίηση των δυσλειτουργικών επιδράσεων.
- Η λειτουργική αυτονομία του παιδιού.
- Η μείωση των παθολογικών χαρακτηριστικών και της αρνητικής συμπεριφοράς.
- Η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης του παιδιού.